شعله افکن
شعله‌افکن (flamethrower)
اسلحه‌ای که جریانی از مایع سوزان را به بیرون می‌فرستد و آن را می‌توان علیه سربازان یا مواضع نیروها به‌کار برد. برای نخستین‌بار در ژوئیۀ ۱۹۱۵ آلمانی‌ها در جنگ جهانی اول در نبرد هوگ[۱] از آن استفاده کردند. از یک انبارک در قسمت عقب با مخزنی از نیتروژن فشرده و یک تانک محتوی حدود پنج لیتر مایع آتش‌زا تشکیل می‌شد. این مایع معمولاً مخلوطی از قطران زغال و بنزین بود. شلنگی از مخزن سوخت، مایع اشتعال‌پذیر را به دهانۀ آن هدایت می‌کرد. با فشاردادن ماشه، گاز مایع به دهانۀ اسلحه رانده می‌شد و در همان لحظه وسیلۀ احتراق آن را شعله‌ور می‌کرد. فشار گاز برای جلوراندن مایع شعله‌ور شده تا شعاع ۴۵متری کافی بود.
- ↑ Battle of Hooge