شمایل شکنی
شَمایل‌شکنی (iconoclastics)
(یا: تمثال‌شکنی) شمایل‌شکن‌ها کسانی هستند که در اصل با پیروی از فرمان دوم خدا[۱] به موسی، به این مضمون که هیچ«تمثال تراشیده»ای را مپرست، تمثال‌های مذهبی را شدیداً ردّ و منع می‌کنند. تحت تأثیر اسلام و یهودیت[۲]، نهضت شمایل‌شکنی در امپراتوری بیزانس[۳] پدید آمد و در ۷۲۶م امپراتوری لئون سوم[۴] آن را تأیید کرد. پیگرد بی‌امان کسانی که شمایل‌ها را می‌ساختند و آن‌ها را گرامی می‌داشتند ادامه یافت تا قرن ۹م که شمایل‌شکنی بدعت شمرده شد. بعد‌ها در جنبش اصلاح دینی[۵] همین نام به مخالفان استفاده از شمایل اطلاق گردید و شمایل‌شکنان ویرانی فراوانی در کلیساها به بار آوردند. در معنای استعاری، شمایل‌شکن به کسی گفته می‌شود که به آرمان‌ها یا اصول سنتی می‌تازد.