پنزیاس، آرنو آلن (۱۹۳۳)
پِنزیاس، آرنو آلَن (۱۹۳۳)(Penzias, Arno Allan)
| آرنو آلن پنزیاس Arno Allan Penzias | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۳۳م |
| محل زندگی | امریکا |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای دانشگاه کلمبیای نیویورک |
| شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیک (۱۹۷۸) |
مهندس رادیوی آلمانی‌تبار امریکایی. با رادیواخترشناس امریکایی، رابرت ویلسون[۱]، به‌سبب کشف تابش زمینۀ کیهانی[۲] در ۱۹۶۴، برندۀ جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۷۸ شد. این تابش براساس الگوی «مهبانگِ داغِ[۳]» منشأ عالَم پیش‌بینی شده بود که در ۱۹۴۸ مطرح شد. پنزیاس در مونیخ باواریا زاده شد، امّا والدینش آلمان نازی را به قصد ایالات متحده ترک کردند. در سیتی کالج[۴] نیویورک درس خواند و در ۱۹۵۴ مدرک کارشناسی فیزیک گرفت. در ۱۹۵۸، در دانشگاه کلمبیای نیویورک به دانشنامۀ کارشناسی ارشد و در ۱۹۶۲، به دانشنامۀ دکتری دست یافت. در ۱۹۶۱، به آزمایشگاه پژوهش‌های رادیویی[۵]، از مجموعه آزمایشگاه‌های تلفن بل[۶] در نیوجرسی[۷]، پیوست. در ۱۹۷۶، به مدیریت آن‌جا رسید و از ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۵، معاونت پژوهشی این مجموعه را برعهده داشت. در ۱۹۹۶، معاون رئیس و دانشمند ارشد بخش نوآوری آزمایشگاه‌های بل شد. در دانشگاه‌های پرینستون[۸] در نیوجرسی و هاروارد، در کیمبریج ماساچوست[۹]، نیز مقام‌های دانشگاهی داشت.
کشف تابش زمینه. در ۱۹۶۳، پنزیاس و ویلسون از طرف مؤسسۀ بل مأموریت یافتند که نوفه‌هایی رادیویی را ردیابی کنند که در برنامه‌های ارتباط ماهواره‌ای اختلال ایجاد می‌کرد. آن‌ها تابش میکروموج فوق‌العاده پرشدتی را آشکارسازی کردند که هیچ‌گونه منبع ظاهری نداشت و در همۀ جهت‌ها یکنواخت دریافت می‌شد. دمای این تابش زمینه‌ای برابر ۳.۵ درجۀ کِلوین (۲۶۹.۷ـ درجۀ سانتی‌گراد) ثبت، و بعداً به ۲.۷۳۵ کلوین (۲۷۰.۴ـ درجۀ سانتی‌گراد) تصحیح شد. آن‌ها این نتایج اسرارآمیز را به رابرت دیک[۱۰]، فیزیک‌دان پرینستون، اطلاع دادند. او مدتی قبل پیش‌بینی کرده بود که این نوع تابش باید به‌منزلۀ آثار باقی‌مانده از گرمای شدیدِ تولد عالم بعد از مِهبانگ در عالم باقی‌مانده باشد. هنگامی‌که پنزیاس و ویلسون داده‌های خود را عرضه کردند، بخش فیزیک دانشگاه پرینستون در مرحلۀ ساخت تلسکوپی رادیویی بود که دقیقاً برای آشکارسازی چنین تابشی طراحی شده بود. کارهای بعدی پنزیاس گسترش اخترشناسی رادیویی[۱۱]، سنجش ابزارگزینی[۱۲]، ماهواره‌های مخابراتی[۱۳]، فیزیک جوّ[۱۴]، و موضوعات وابسته به آن‌ها بود.