سلیمان، جزایر
| سلیمان، جزایر | |
|---|---|
| نام فارسی | جزایر سلیمان |
| نام لاتین | Solomon Islands |
| نظام سیاسی | فرمانداری کل |
| درآمد سرانه (دلار) | ۳۰۶۳ دلار (۲۰۱۰) |
| جمعیت | ۵۳۰,۶۶۹ نفر (۲۰۱۰) |
| موقعیت | اقیانوس آرام غربی، در شمال شرقی استرالیا |
| پایتخت | هونیارا |
| تراکم نسبی (نفر در کیلومتر مربع) | ۱۷ |
| شهرهای اصلی | گیزو، ساهالو |
| زبان | انگلیسی |
| گروه‌های قومی | ملانزیایی (۹۴.۵%) |
| دین | مسیحیت |
| مساحت (کیلومتر مربع) | ۲۸,۳۷۰ |
| واحد پول | دلار جزایر سلیمان |
سلیمان، جزایر (Solomon Islands)
موقعیت. کشورـ‌جزیرۀ[۱] سلیمان در اقیانوس آرام غربی و در شمال شرقی استرالیا واقع است. جزایر بوگنویل[۲] و بوکا[۳] و نیز جزایر گرین[۴] که به جزایر سلیمان شمالی معروف‌اند، عملاً جزئی از کشور پاپوآگینۀ نو محسوب می‌شوند و ارتباطی با کشور سلیمان ندارند. مساحت این کشور ۲۸,۳۷۰ کیلومتر مربع و شهر هونیارا[۵] پایتخت آن است.
سیمای طبیعی. جزایر سلیمان، یا به گویش دیگر سالُمُن، در پهنه‌ای از اقیانوس آرام قرار دارند و از جزایر گودال‌کانال[۶]، مالیتا[۷]، نیوجورجیا[۸]، سان کریستوبال[۹] (ماکیرا[۱۰])، سانتا ایزابل[۱۱]، شوازول[۱۲]، نِندو[۱۳] (سانتا کروز[۱۴]) و جزیره و جزیرک[۱۵]های بسیار دیگری تشکیل شده‌اند. جزایر بزرگ و اصلی این کشور، کوهستانی و جنگلی‌اند و منشأ آتشفشانی دارند و رودخانه‌های نسبتاً پرآب و خروشان آن را مشروب می‌کنند. گودال‌کانال، که وسیع‌ترین جزیرۀ این کشور است، جلگه‌های ساحلی متعددی دارد و بیشترین جمعیت کشور در آن متمرکز است. آتشفشان‌های چندی ازجمله کوه پوپو ماناسیو[۱۶]؛ با ارتفاع ۲,۳۲۱ متر، و نیز کوه ماکارا کومبورو[۱۷]؛ با ارتفاع ۲,۴۴۷ متر، بلندترین نقاط این سرزمین به‌شمار می‌‌آیند. اقلیم این کشور گرم و مرطوب است و از فروردین تا آبان وزش بادهای جنوب شرقی به لطافت و تحمل‌پذیری آن می‌افزاید و بادهای شمال غربی، که از آذر تا فروردین می‌وزد، هوا را به‌شدت گرم و مرطوب می‌کند. بارندگی سالانه این کشور قابل توجه است و به ۲هزار تا ۳هزار میلی‌متر، می‌رسد. حیات وحش این سرزمین را پرندگان بسیار و خزندگانی چون سوسمار تشکیل می‌دهند. شهرهای مهم آن عبارت‌اند از هونیارا، گیزو[۱۸]، ساهالو[۱۹]، مالانگو[۲۰]، تاکوئا[۲۱]، و بوئالا[۲۲].
اقتصاد. کشاورزی، جنگل‌داری، و شیلات، به‌ویژه فرآوری ماهی تُن، بزرگ‌ترین منبع درآمد اقتصادی کشور سلیمان است. کاکائو، نارگیل، و روغن نخل از محصولات صادراتی این کشور است و کشت سیب‌زمینی، سبزیجات، برنج و نیز گله‌داری و پرورش خوک مصارف داخلی را تأمین می‌کنند. طلا و بوکسیت از منابع زیرزمینی و نساجی، تولید مواد غذایی به‌ویژه غذاهای دریایی، انواع باتری، نوشابه، تنباکو و پشم شیشه، فرآورده‌های صنعتی این کشور را تشکیل می‌دهند. صدف‌کاری و حصیربافی از هنرهای دستی زنان این سامان است. جزایر سلیمان از نظر شبکۀ راه‌های زمینی پیشرفت شایان توجهی نداشته، و برعکس ارتباطات دریایی و هوایی آن، به‌ویژه با جزایر اطراف و استرالیا، وضعیت مطلوبی دارد. آموزش و مراقبت‌های بهداشتی تحت نظارت دولت یا کلیساست و بیماری مالاریا از مسائل مهم بهداشتی کشور مذکور است. آب آشامیدنی در جزایر بزرگ آن فراوان است و آب مورد نیاز جزایر کوچک از طریق لوله‌کشی زیردریایی تأمین می‌شود. ۸۵ درصد از اراضی این سرزمین پوشیده از جنگل است و درآمد آن از راه مصنوعات جنگلی به ۳۰۹میلیون دلار سلیمان بالغ می‌شود. حجم چوب‌های صادراتی آن نیز سالانه به ۸۷۲هزار متر مکعب می‌رسد.
حکومت و سیاست. نوع حکومت کشور سلیمان سلطنتی مشروطۀ چندحزبی است و فرماندار کل، که نمایندۀ ملکۀ انگلستان است، از میان اهالی بومی سلیمان انتخاب می‌شود و بالاترین مقام این کشور است. نهاد قانون‌گذاری آن از یک مجلس ملی تشکیل می‌شود و اعضا آن ۵۰ نفرند که مردم آنان را برای یک دورۀ پنج‌ساله انتخاب می‌کنند. قدرت اجرایی این کشور در دست نخست‌وزیر است که با تصویب پارلمان به این سمت منصوب می‌شود. فرماندار کل نیز با توصیه و صلاحدید مجلس مزبور معرفی می‌شود و پس از توشیح ملکۀ انگلستان برای مدت پنج سال ادارۀ امور کشور را به‌دست می‌گیرد. دولت سلیمان از اعضای جامعۀ ملل مشترک‌المنافع و نیز عضو سازمان ملل متحد و سازمان تجارت جهانی است.
مردم و تاریخ. جمعیت کشور سلیمان حدود ۵۳۰,۶۶۹ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۷ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. حدود ۹۴ درصد از مردم سلیمان، ملانزیایی‌اند و در حدود ۹۶ درصد از آنان را مسیحیان، پروتستان‌ها، و کاتولیک‌ها تشکیل می‌دهند. ۸۶ درصد از مردم آن روستانشین‌اند و زبان رسمی آنان انگلیسی است. ملانزیایی‌ها نخستین اقوامی بودند که در حدود ۲۰۰۰ سال پ‌م در این جزایر ساکن شدند. اسپانیایی‌ها در ۱۵۶۸ به این سرزمین گام نهادند و به امید یافتن طلا سراسر آن‌ها را درنوردیدند. آنان به استناد روایات مذهبی و ثروت بی‌کران و گنج‌های افسانه‌ای حضرت سلیمان، آن‌جا را جزایر سلیمان نامیدند. انگلیسی‌ها ۲۰۰ سال پس از کشف جزایر مزبور در این سرزمین حضور یافتند و در ۱۸۹۹ آن‌جا را تحت‌الحمایۀ خود قرار دادند و نیروی کارآمد جزایر مزبور را برای کار در کشتزارها به استرالیا، جزایر فیجی و دیگر نواحی تحت‌الحمایۀ خود کوچ دادند. این سرزمین در جنگ جهانی دوم صحنۀ یکی از نبردهای شدید اقیانوس آرام بین امریکا و ژاپن بود. پس از پایان جنگ زمزمه‌های استقلال‌طلبی در آن آغاز شد و در ۱۹۷۶ به کسب خودگردانی داخلی نایل آمد و در ۷ ژوئیه ۱۹۷۸ به استقلال کامل دست یافت.