آداب الصوفیه
آدابُ‌الصّوفیه
از نجم‌الدین کبری، رساله‌ای به فارسی در عرفان. کهن‌ترین مأخذی که از این رساله یاد و بخش‌هایی از آن را نقل کرده است، اورادالاحباب و فصوص الآداب ابوالمفاخر باخرزی است. این رساله برای آشنایی رهروان و مریدانی که خواهان ورود به جهان تصوف هستند نوشته و در هفت باب تدوین شده است: خرقه‌پوشیدن، نشستن و خاستن، رفتن به خانقاه، طعام‌خوردن، رفتن به دعوت‌ها، سماع‌شنیدن، سفرکردن. این رساله متن شیوا و روان دارد و نخستین‌بار در تهران به کوشش مسعود قاسمی به‌چاپ رسیده است (۱۳۶۳ش).