سگره، امیلیو (۱۹۰۵ـ۱۹۸۹)
سِگْرِه، اِمیلیو (۱۹۰۵ـ۱۹۸۹)(Segre, Emilio)
| اِمیلیو سِگْرِه Emilio Segre | |
|---|---|
| زادروز |
ایتالیا 1905م |
| درگذشت | 1989م |
| ملیت | امریکایی |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ نوبل فیزیک در 1959 |
فیزیک‌دان امریکایی، زادۀ ایتالیا. در ۱۹۵۹، به جایزۀ نوبل فیزیک دست‌یافت. این جایزه به‌سبب کشف پادپروتون[۱]، نوعی پادماده[۲]، در ۱۹۵۵، مشترکاً به او و همکارش، اوئن چمبرلین[۳]، اعطا شد. سگره اولین عنصر مصنوعی[۴]، با نام تکنسیوم[۵]، با عدد اتمی[۶] ۴۳، را نیز کشف کرد (۱۹۳۷). در نزدیکی رم[۷] زاده شد. در آن‌جا درس خواند و همکار انریکو فرمی[۸] بود. در ۱۹۳۶، استاد دانشگاه پالرمو[۹] شد، ولی تحت فشار دولت فاشیست تبعید شد. از ۱۹۳۸، به‌جز پژوهش‌هایی که در زمان جنگ در لوس آلاموس[۱۰] انجام داد، در دانشگاه کالیفرنیا[۱۱]، واقع در برکلی[۱۲]، مشغول به کار بود و در ۱۹۴۷، در آن‌جا به استادی رسید. در ۱۹۴۰، عنصر جدید دیگری با عدد اتمی ۸۵ کشف کرد که اکنون آن را اَستاتین[۱۳] می‌نامند. سگره بار دیگر، و این‌بار در دانشگاه کلمبیا با فرمی روبه‌رو شد و با او دربارۀ استفاده از پلوتونیوم[۱۴] ۲۳۹ به‌جای اورانیوم ۲۳۵ در بمب‌های اتمی به بحث پرداخت. سگره که تحقیق در زمینۀ تولید پلوتونیوم را در برکلی آغاز کرده بود، به لوس آلاموس منتقل شد تا به مطالعه دربارۀ شکافت خودبه‌خودی[۱۵] ایزوتوپ‌های اورانیوم[۱۶] و پلوتونیوم بپردازد. در ۱۹۴۷، با استفاده از شتاب‌دهندۀ سیکلوترون[۱۷] در برکلی، تحقیق در زمینه‌های برهم‌کنش پروتون ـ پروتون و پروتون ـ نوترون را شروع کرد و بدین‌ترتیب، موفق به آشکارسازی پادپروتون شد. این کشف نظریۀ کوانتومی نسبیتی[۱۸] فیزیک‌دان انگلیسی، پاول دیراک[۱۹]، را تأیید کرد.