لارتا، انریکه (۱۸۷۵ـ۱۹۶۱)
لارِتّا، اِنریکه (۱۸۷۵ـ۱۹۶۱)(Larreta, Enrique)
رمان‌نویس آرژانتینی. با رُمانِ جاه و جلال دون رومیرو: زندگی در روزگار فیلیپ دوم[۱] (۱۹۰۸) به‌شهرت رسید. در این اثر که از زیباترین رمان‌های تاریخی در ادبیات امریکای لاتین به‌شمار می‌رود، دون رومیرو همچون مظهری از جدال جسم و روح در مسیحیت می‌کوشد از میان زندگی سربازی و زندگی رهبانی یکی را برگزیند. لارتا پس از فارغ‌التحصیلی در رشتۀ حقوق از دانشگاه بوئنوس آیرس[۲]، به مادرید رفت و با موریس بارِس[۳]، رمان‌نویس فرانسوی، آشنا شد. پنج سال در اسپانیا دربارۀ موضوع کتابش تحقیق کرد و از بابت دقت تاریخی آن به‌خودش می‌بالید. سرانجام در زادگاهش بوئنوس آیرس درگذشت. برخی دیگر از آثار برجستۀ اوست: خِراردو، یا برج بانوان[۴] (۱۹۵۳)؛ در صحرا[۵] (۱۹۵۵)؛ پرتغال[۶] (۱۹۴۸) که خاطرات و مقالات اوست.