منسی

مَنَسِّی (Manasseh)

(در عبری به‌معنی «فراموش‌کار») نام دو شخصیت در عهد عتیق: ۱. پسر اول یوسف از همسر مصری‌اش اَسنات و نیای یکی از دوازده سبط بنی‌اسرائیل ساکن شمال و غرب رود اردن. ۲. شاه یهودا (ح ۶۸۷ـ۶۴۲پ‌م) و پسر و جانشین حِزقیّا. در دورۀ او یهودا به حضیض انحطاط اخلاقی و معنوی رسید. دعای منسّی، از کتاب‌های عهدین غیر قانونی، تضرعی است که به او در حال پشیمانی نسبت داده‌اند.

 

---