لاندن دری، شهر
لانْدِنْ‌دِری، شهر (Londonderry)
(یا: دری[۱]) شهر تاریخی و بندری بر رود فویل[۲]، در ۳۵کیلومتری لاخ فویل[۳]، مرکز کاونتی (بخش)[۴] لاندندری، در ایرلند شمالی. ۹۵,۴۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۱). صنایع آن عبارت‌اند از نساجی، تولید مواد شیمیایی، عمل‌آوری مواد غذایی، تولید پیراهن و استیلن از نفتا[۵]. ازجمله مهم‌ترین بناهای آن است: کلیسای جامع پروتستانی قدیس کولومبا[۶] (۱۶۳۳)، کلیسای جامع کاتولیک سنت یوجین[۷] به‌سبک احیای گوتیک[۸] (۱۸۳۳)، اتاق اصناف[۹] (۱۹۱۲) و دیوارهای شهر. چهار دروازۀ شهر هنوز پا برجاست. قدمت لاندندری به ساخت صومعه‌ای بازمی‌گردد که سنت کولامبا[۱۰] در ۵۴۶م بنا کرد. این شهر بین قرون ۹ و ۱۱م تحت کنترل دانمارکی‌ها[۱۱] و در قرن ۱۲م در اختیار آنگلو نورمان‌ها[۱۲] بود؛ سرانجام جیمز اول، پادشاه انگلستان، در ۱۶۰۸ شهر را تصرف کرد و زمین‌های بخش و نواحی پیرامون آن را به شهروندان لندن واگذار کرد. انجمن ایرلندی برای آبادانی و ادارۀ شهر تشکیل شد و جامعۀ بزرگی از پروتستان‌های انگلستان پدید آمد. دیوارهای شهر قدیمی که هنوز لاندندری را احاطه کرده‌اند، بیش از ۱ کیلومتر طول همراه با چندین دروازه و دژ دارند. کرانۀ راست رودخانۀ فویل با پلی به طول ۳۶۰ متر به شهر قدیمی متصل شده است.