کنرادین
کُنْرادین (۱۲۵۲ـ۱۲۶۸م)(Conradin)
(یا: کنراد پنجم) آخرین فرمانروای سلسلۀ هوهنشتاوفن[۱]، دوک اسوابیا[۲]، پادشاه اسمی سیسیل و بیتالمقدس (اورشلیم). پسر امپراتور کنراد چهارم[۳]، و نوۀ امپراتور فردریک دوم بود. مانفرد[۴]، عموی کنرادین و فرزند نامشروع فردریک دوم، در ۱۲۵۸م تاجوتخت سیسیل را غصب کرد و کنرادین به حکومت بر آن قسمت از دوکنشین سوابیا رضایت داد که از قلمرو مانفرد جدا شده بود. پس از کشتهشدن مانفرد در نبرد بنوِنتو[۵] (۱۲۶۶م) در جنگ با شارلِ آنژویی[۶]، قلمرو مانفرد به تصرف شارل درآمد. کنرادین جوان در ۱۲۶۷م، با نیروی عظیمی وارد ایتالیا شد و، در آنجا، چند شهر طرفدار گیبلین[۷]ها، به پشتیبانی از او، متحد شدند. لیکن در جنگ با نیروهای شارل شکست خورد و در ناپل او را گردن زدند.