مکانیک آسمانی
مِکانیک آسمانی (celestial mechanics)
(یا: مکانیک سماوی) شاخه‌ای از اخترشناسی، در زمینۀ محاسبۀ مدار اجسام آسمانی، جاذبۀ گرانشی[۱] آن‌ها، نظیر آن‌چه کِشند (جزر و مدّ) زمین را پدید می‌آورد، و همچنین، مدار ماهواره‌ها و کاوشگرهای فضایی. مکانیک آسمانی برپایۀ قوانین حرکت و گرانی‌ای استوار است که فیزیک‌دان و ریاضی‌دان انگلیسی، آیزاک نیوتون[۲]، در قرن ۱۷ وضع کرد.