حق برداشت مخصوص
حَقّ برداشت مخصوص (special drawing right)
(با اختصار انگلیسی SDR) حق دولتهای عضو صندوق بینالمللی پول[۱] برای درخواست پول، بهمنظور تأمین مالی کسری تراز پرداختهای خود. حق برداشت مخصوص، در اصل به طلا و دلار ایالات متحده مربوط بود. پس از ۱۹۷۴ این حق، برحسب «سبد» پولی از پول شانزده کشوری تعریف شد که یک درصد یا بیشتر از تجارت جهانی را به خود اختصاص میدادند. در ۱۹۸۱، حق برداشت مخصوص به میانگین موزون[۲] دلار امریکا، یوروی اروپای متحد، ین ژاپن، و پوند استرلینگ بریتانیا خلاصه شد. در اکتبر ۲۰۰۱، اس دی آر حدود ۱.۲۹ دلار ارزش داشت.