گردو
گِردو
درختی خزان‌کننده، با نام علمی Juglans regia، از خانوادۀ گردو[۱]. نام جنس این گیاه از نام لاتین Jovis glans (فندق ژوپیتر/مشتری) گرفته شده است. منشأ درخت گردو را آسیای غربی و نواحی هیمالیا دانسته‌اند و در ایران نیز در جنگل‌های شمال و غرب یافت می‌شود. وحشی‌بودن گردو در ایران مشکوک است، زیرا گردو از درختانی است که به‌سبب چوب، دانه و پوست میوه‌اش، به‌منظور رنگ‌کردن، مورد توجه بشر بوده است و پرندگان نیز به انتشار آن کمک کرده‌اند. وجود درختان کهنسال گردو در اطراف قراء و قصباتی که ویران شده‌اند نیز به حدس دربارۀ بومی‌بودن این درخت در ایران کمک می‌کند. جوز، گردکان، و اقوزه از اسامی رایج گردو در ایران است. چوب گردو در صنایع چوب کاربرد فراوان دارد. از دانۀ آن نیز در تغذیه و از روغن حاصل از آن در آشپزی استفاده می‌کنند. پوست میوه و نیز برگ درخت را برای رنگ‌کردن مو و الیاف به‌کار می‌برند. برای دانه و برگ این درخت از قدیم‌الایام خواص دارویی قائل بوده‌اند. برگ گردو با داشتن تانن فراوان بر ماهیچه‌ها و دستگاه گوارش اثر مفید و تقویت‌کننده دارد.
- ↑ Juglandaceae