هافمن، آلبرت (۱۹۰۶ـ۲۰۰۸)
هافْمَن، آلْبِرْت (۱۹۰۶ـ۲۰۰۸)(Hoffman, Albert)
پزشک امریکایی، زادۀ سوئیس. در ۱۹۴۳، تصادفاً لایزرژیک اسید دی اتیل آمید (اِل اِس دی)، قوی‌ترین ترکیب روان‌گردان شناخته‌شده، را کشف کرد. این ترکیب باعث پیدایش آثار توهمی[۱]، پارانویا[۲]، و افسردگی می‌شود و مصرف آن جز برای اهداف پژوهشی غیرقانونی است. در ۱۹۳۸، هافمن با آرتور استول[۳]، شیمی‌دان سوئیسی، لایزرژیک اسید دی اتیل آمید را درجریان تلاش برای ساخت داروی ضدسردرد جدید ساختند. این ترکیب در حیوانات آزمایشگاهی هیچ اثر ضددردی نداشت و پنج سال هیچ استفاده‌ای از آن نشد. در ۱۹۴۳، هافمن تصمیم گرفت آزمایش‌های بیشتری در زمینۀ اِل اِس دی صورت دهد. او در این آزمایش‌ها اتفاقاً مقدار نامعلومی از آن را خورد. او اولین تجربۀ خود از مسمومیت با اِل اِس دی را به این شکل توصیف کرد: «نوعی مستی نه‌چندان نامطبوع که در آن، قوۀ تخیل به‌شدت فعال می‌شود». بعداً مشخص شد که این ترکیب عملکرد ناقل عصبی[۴] سروتونین[۵] را در مغز مهار یا مسدود می‌کند.