ویک سواری
وِیْک‌سواری (wakeboarding)
ورزشی آبی تفریحی یا رقابتی که در آن ورزشکار، سوار بر تختۀ ویک که معمولاً ۱.۲ متر طول و ۰.۶ متر عرض دارد، روی آب کشیده می‌شود. وسیلۀ کشش طناب یدک‌کشی است که به انتهای قایقی تندرو متصل است. ورزشکار با پاهای بسته به تخته بر روی وِیک (سینۀ موج ناشی از حرکات قایق) قیقاج می‌رود و با استفاده از سکوی پرش حرکاتی مثل پرش و پشتک و وارو انجام می‌دهد. برخی حرکات نمایشی ویک‌سواری مشابه حرکات اسکی پابرهنه و اسکی آزاد روی آب است؛ ولی بعضی دیگر از حرکات موج‌سواری[۱]، از برف‌سواری[۲] و اسکیت‌سواری[۳] اقتباس شده‌اند. در دهۀ ۱۹۹۰ ویک‌سواری از ورزش‌های آبی بود که به‌سرعت رواج یافت. هر ساله یک دوره مسابقات جهانی در این رشته برگزار می‌شود و ویک‌سواری یکی از رویدادهای اصلی جشنوارۀ سالانۀ ورزش‌های متفاوت یا نامتعارف مشهور به بازی‌های ایکس[۴] است. ویک‌سواری در دهۀ ۱۹۸۰ از امریکا برخاست و از دل ورزش موج‌سواری بیرون آمد. مبدعان اصلی آن دوتن بودند: تونی فین[۵] که موج‌سواری از کالیفرنیا بود و اولین‌بار تخته‌ای برای آن به‌نام اسکرفر[۶] ساخت (۱۹۸۵ـ۱۹۸۶) و جیمی ردمون[۷] از آستین[۸] تکزاس که افزون بر تأسیس اتحادیۀ جهانی ویک‌سواری در ۱۹۸۹ ابداعات زیادی در طراحی تختۀ ویک انجام داد. اتحادیۀ جهانی ویک‌سواری مسابقات قهرمانی جهان را سالانه برگزار می‌کند و شورای جهانی ویک‌سواری از فدراسیون جهانی اسکی آبی (که کمیتۀ بین‌المللی المپیک آن را به رسمیت می‌شناسد) در سپتامبر ۲۰۰۰ برای اولین‌بار مسابقات دیگری به موازات آن برگزار کرد.