ولفلین، هاینریش (۱۸۶۴ـ۱۹۴۵)

وُلْفْلین، هایْنْریش (۱۸۶۴ـ۱۹۴۵)(Wolfflin, Heinrich)

وُلْفْلين، هايْنْريش

مورخ هنر و زیبا‌شناس سوئیسی. تحلیل‌هایش از سبک در هنر، در تألیفاتی همچون اصول تاریخ هنر (۱۹۱۵)، بسیار پرنفوذ بوده، و بررسی تاریخ هنر براساس مختصاتی همچون خط و رنگ و شکل را مطرح کرده‌اند. تثبیت تاریخ هنر به‌مثابۀ یک رشتۀ علمی دقیق، بزرگ‌ترین دستاورد او بود. ولفلین علاقۀ خاصی به هنر رنسانس و باروک داشت. ترکیب‌بندی را شالودۀ زیبا‌شناسی می‌دانست، و بدن انسان را دستمایۀ اصلی هر هنر بزرگی می‌پنداشت. با به‌کاربردن زوج‌مفاهیمی همچون «خطی و نقاشانه» یا «کثرت و وحدت»، نشان داد که چگونه می‌توان هنر دوره‌های مختلف را با یکدیگر مقایسه، و ارزیابی کرد. رنسانسو باروک (۱۸۸۸)، هنر کلاسیک (۱۸۹۹)، و هنر آلبرشت دورر (۱۹۰۵) از دیگر آثار مهم اوست.

 

---