شهری، جعفر (تهران ۱۲۹۳ـ همان جا ۱۳۷۸ش)
شهری، جعفر (تهران ۱۲۹۳ـ همان‌جا ۱۳۷۸ش)
(یا: شهری‌باف) مردم‌نگار، تهران‌شناس و رمان‌نویس ایرانی. داستان‌های شرح احوالی‌اش، حکایت از سخت‌گذرانی و تغــییر شغل‌های متعدد دارد. در این آثار چگونگیِ گذر جامعۀ ایرانی از سنت به تجدد را تصویر می‌کند. او خاطره‌گویی را با شرح آداب و رسوم درمی‌آمیزد و متنی آکنده از حاشیه‌روی، اما شیرین و سرگرم‌کننده، پدید می‌آورد. از رمان‌هایش می‌توان به حاجی در فرنگ (۱۳۴۴ش) و شکر تلخ (۱۳۴۷ش) اشاره کرد. کتاب‌هایی نیز دربارۀ طب سنّتی و ضرب‌المثل‌های مردم تهران نوشته است. دو اثر او به‌نام‌های تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم (چ۲، ۱۳۶۹ش) و تهران قدیم (۱۳۵۷ش) به‌رغم حاشیه‌روی‌های فراوان، در مقولۀ تهران‌شناسی و آداب و رسوم مردم تهران حکم کتاب مرجع را دارد.