قاسم رسی
قاسم رَسّی (169ـ۲۴۶ق)
از بزرگان فقها و امامان زیدیه. فرزند ابراهیم بن اسماعیل و نوادۀ امام حسن مجتبی (ع) بود و پس از فراگیری قرآن، و علوم اسلامی به مصر رفت. در آن‌جا با آثار یهودیان و مسیحیان آشنا شد و به مباحثه با دانشمندان مسلمان و غیرمسلمان پرداخت. همچنین رَدّیه‌هایی بر عقاید مانوی، مسیحی و دیگر فرقِ مذهبی نوشت. اقامت در مصر، بینش مذهبی او را تحت تأثیر قرار داد. با شروع فعالیت‌های سیاسی، تحت تعقیب قرار گرفت و ناچار مصر را در ۲۱۱ق ترک کرد و به حجاز بازگشت. او در رَسّ (محلی در اطراف مدینه) اقامت گزید و تا زمان مرگ به تعلیم پیروان و نگارش آثار خود پرداخت. به رغم برخی ادعاها، هیچ شاهدی از مبارزۀ آشکار و قیام او برضد عباسیان وجود ندارد. تعالیم مذهبی او اساس معتقدات زیدیان در طبرستان و یمن بود.