جوف
جوف (استان)
استانی به مرکزیت شهر حزم در شمال یمن و در 143 کیلومتری شمال شرقی صنعاء. این استان، مقر پادشاهی قدیمی مَعینیان بوده است. حدود 5/2 درصد جمعیت یمن در این استان زندگی می‌کنند. کشاورزی و دامپروری دو رکن مهم اقتصاد جوف است. این استان علاوه بر شهر حزم شامل دوازده شهر دیگر است که مهم‌ترین آنها عبارتند از: متون، غیل، خلق، مصلوب، حصن بن سعد، زاهر، حمیدات، خب و شعف.
استان جوف مهد یکی از تمدن‌های قدیمی بشر (معینیان) است و ساکنان این منطقه توانسته بودند با کنترل آب سیل‌های موسمی که در دشت جوف به راه می‌افتاد، سیستم آبیاری‌ای پدید آورند که دارای سدهای انحرافی، کانال‌های آب‌رسانی و آب‌بند‌های توزیعی بود و زمین‌های حاصل‌خیز منطقه را سیراب می‌کرد. این مردم توانستند شهرهایی آباد تأسیس کنند که یکی از آنها شعر معین (قرناو) است. قرناو پایتخت دولت معینیان در نیمه‌ی دوم هزاره‌ی نخست پیش از میلاد و به شهر کاروان‌ها معروف بوده. زیرا در مسیر جاده‌ی کندر قرار داشت که در عهد معینیان، جاده‌ای پررونق بود. با از بین رفتن سیستم آبیاری قدیمی، امکانات کشت گسترده در وادی جوف کاهش یافت، اما قطع نشد و امروز هم فعالیت‌های کشاورزی مانند کشت جو، ذرت، کنجد، سبزیجات و انواع میوه‌ها در آن رونق دارد.
استان جوف یکی از غنی‌ترین مناطق دارای آثار باستانی، و به سبب وجود اماکن باستانی، ویرانه‌های شهرهای قدیمی و آب و هوای معتدل، یکی از مقاصد مهم گردشگران در یمن است. حصن زعبل (دژ زعبل) از آثار باستانی این استان است که تاریخ بنای آن به قرن اول میلادی نسبت داده می‌شود. این دژ دارای دیوار سنگی ضخیم و بلندی است که با گل به هم پیوسته و استحکام یافته و همچنین شامل چهار برج بلند دیدبانی در چهار گوش بناست. در داخل آن اتاق‌های فراوان و آب انباری در قالب چاهی به عمق یک متر و طول سه کیلومتر قرار دارد. مسجد عمر بن خطاب با مناره‌ی منحصربه‌فردش در دومة الجندل از دیگر آثار قدیمی این استان است.