مک لورن، کالین (۱۶۹۸ـ۱۷۴۶)
مَکْ‌لورِن، کالین (۱۶۹۸ـ۱۷۴۶)(Maclaurin, Colin)
ریاضی‌دان اسکاتلندی. نقش برجسته‌ای در زمینۀ تثبیت تفوق حساب دیفرانسیل و انتگرال نیوتون[۱] در بریتانیا ایفا کرد و برای نخستین‌بار، نظریۀ صحیحی دربارۀ تمایز بین مقادیر ماکسیمم و مینیمم[۲] تابع[۳] عرضه کرد. در آرگایل‌شر[۴] زاده شد و در گلاسگو درس خواند. در ۱۹سالگی به استادی دانشکدۀ مارشال[۵]، در ابردین[۶]، منصوب شد. برای نخستین‌بار در سفری به لندن با آیزاک نیوتون[۷] ملاقات کرد (۱۷۱۹). در ۱۷۲۲، ابردین را ترک کرد و در مقام معلم خصوصیِ پسر یک دیپلمات انگلیسی، با او به سفر رفت. در ۱۷۲۴، به اسکاتلند بازگشت و استاد دانشگاه ادینبورگ[۸] شد. در آن‌جا، سخنرانی‌های عمومی و توضیحاتش در زمینۀ فیزیک تجربی و نجوم تحسین جامعه را برانگیخت. در ۱۷۴۵، در شورش جیکوبی‌ها[۹]، دفاع از ادینبورگ را سازمان داد. رسالۀ فلوکسیون‌ها[۱۰] (۱۷۴۲) حاصل تلاش او برای اثبات نظریۀ نسبت‌های اولیه و غایی[۱۱] نیوتون بود و چارچوبی هندسی برای تأیید حساب فلوکسیون‌های نیوتون[۱۲] فراهم می‌کرد. این اثر آن قدر تأثیرگذار بود که منجر به استیلای ریاضیات نیوتونی در بریتانیا و بر کنارماندن این کشور از پیشرفت‌های ریاضی بقیۀ جهان شد.