نعمان، عبدالله عبدالوهاب
نعمان، عبدالله عبدالوهاب (حجریه 1917- 1982م) Abdollah Abdolwahhab Al-Noaman
شاعر و دولتمرد یمنی. نزد پدرش عبدالوهاب در زادگاهش و سپس در تبعیدگاه پدر در صنعاء تلمذ کرد. پس از آن در شهر زبید ادامه‌ی تحصیل داد و از سال 1941 تا 1944 به تدریس در مدرسه‌ی احمدیه‌ی تعز مشغول شد. پس از آن که آگاه شد دستور دستگیری‌اش از سوی امام احمد حمیدالدین (پادشاه یمن) صادر شده است، از تعز به عدن گریخت. در عدن علاوه بر تدریس در مدارس، در تأسیس جنبش آزادی‌خواهان (حرکة الاحرار) مشارکت کرد و مجله‌ی صوت الیمن را که صدای مخالفت با نظام امامت حمیدالدین بود راه‌اندازی کرد و در دیگر نشریات عدن (مانند فتاة الجزیرة) نیز مقالات تند سیاسی می‌نوشت. سپس روزنامه‌ی الفضول را در عدن راه‌اندازی کرد که رویکردی به شدت انتقادی نسبت به خاندان پادشاهی حمیدالدین داشت. تأثیر این روزنامه چنان قوی بود که امام حمیدالدین در سال 1953 به مقامات انگلیسی عدن فشار آورد تا آن را تعطیل کنند. پس از پیروزی انقلاب سپتامبر 1962 به تعز و سپس به صنعاء بازگشت و به سبب مخالفت با دخالت مصری‌ها در امور یمن، در سال 1966 از سوی نیروهای مصری دستگیر شد و تا 1967 در زندان به سر برد. پس از شکست مصر از رژیم صهیونیستی در 1967 و بازگشت نیروهای مصری از یمن به مصر، نعمان از زندان آزاد شد. پس از کودتای نوامبر 1968م و روی کارآمدن جناح معتدل انقلابی، نعمان به ریاست دفتر اقتصاد و گمرک استان تعز و سپس به عنوان وزیر رسانه‌ها و تبلیغات منصوب گردید. سپس از سوی عبدالرحمن اریانی (رئیس شورای جمهوری) به عنوان مشاور امور وحدت دو یمن منصوب شد و با توجه به تجربه‌ای که در امور جنوب یمن و ارتباطی که با شخصیت‌های جنوبی داشت در دولت‌های ابراهیم الحمدی و احمد الغمشی و علی عبدالله صالح در منصب مشاور رئیس جمهور در امور وحدت باقی ماند.
عبدالله نعمان از شاعران سرآمد معاصر یمن بوده است. سرود ملی یمن جنوبی و سپس جمهوری یمن از سروده‌های اوست. وی نشان ادبیات و هنر یمن جنوبی را در 1980 از علی ناصر محمد (رئیس جمهور این کشور) دریافت کرد. در سال 1982 نیز رئیس‌جمهور یمن شمالی (علی عبدالله صالح) نشان هنر را به او اعطا کرد. برخی از اشعار نعمان پس از مرگ وی در کتابی با عنوان الفیروزه منتشر شده است.