سویفت، گراهام (۱۹۴۹ )
سویفْت، گراهام (۱۹۴۹)(Swift, Graham)
رمان‌نویس انگلیسی. در کالج کویینز[۱] و دانشگاه یورک[۲] به تحصیل پرداخت. دو رمان اول سویفت با نام‌های صاحب مغازۀ شکلات‌فروشی[۳] (۱۹۸۰) و توپ بدمینتون[۴] (۱۹۸۱)، اعتباری برای او به‌بار آورد که وی را در زمرۀ خوش‌آتیه‌ترین رمان‌نویسان انگلیسیِ نسل خویش قرار داد. واترلند[۵] (۱۹۸۳)، که سومین رمان وی بود، تحسین گستردۀ منتقدان را برانگیخت. درون‌مایۀ این رمان ـ تلاش برای درک گذشته و پذیرفتن آن ـ در رمان‌های دیگر او نظیر آخرین دستورات[۶] (۱۹۹۶)، که برندۀ جایزۀ بوکر[۷] برای داستان شد، نیز موضوعِ محوری است. اهدای جایزه‌ی بوکر به این رمان موجب جنجال‌هایی نیز شد چرا که برخی منتقدان بر شباهت غیرقابل انکار این کتاب با اثر معروف ویلیام فاکنر که در ایران با عنوان زنده‌به‌گور[۸] ترجمه شده تاکید کردند. کتاب‌های دیگر سویفت مشتمل‌اند بر رمان‌های بیرون از این جهان[۹] (۱۹۸۸)، از آن پس[۱۰] (۱۹۹۲) و مجموعه داستان‌های کوتاهِ یادگیریِ شنا[۱۱] (۱۹۸۲).