کاتولوس، گایوس والریوس (ح ۸۴ـ ۵۴پ م)
کاتولوس، گایوس والِریوس (ح ۸۴ـ ۵۴پ‌م)(Catullus, Gaius Valerius)
شاعر رومی که سروده‌هایش در باب عشق و نفرت زیباترین اشعار غنایی روم کهن محسوب می‌شوند. اشعار کاتولوس به دو بحران عاطفی مرگ برادر و ماجرای عاشقانۀ غم‌انگیزش اشاره دارند. عشقش به کلودیا[۱]، که وی را لسبیا[۲] می‌نامید، در ۲۵ شعرش تصویر شده است. مجموعه اشعار غنایی کاتولوس حاکی از تنوع سروده‌هایش به‌رغم حجم اندک آن‌هاست. بیشتر این سروده‌ها در دو وزن شعر مناسبتی یا رثایی است. از این اوزان برای اهدای اشعارش، بزرگداشت مناسبت‌ها، هجو و بیان احساسات لطیف استفاده می‌کند که گاه به مضامین سیاسی می‌پرداخت، ازجمله یک‌بار نیز از سزار انتقاد کرد، اما رفتار سزار با او در نهایت بزرگواری بود. همچنین، وزن محاوره‌ای ساده چنان به اشعارش گیرایی و صمیمیت بخشیده که هیچ شاعر کلاسیک دیگری به آن دست نیافته است. بازنویسی گیسوی برنیکه[۳] کالیماخوس[۴] و منظومۀ جذاب و شورانگیز آتیس[۵] از زیباترین آثار اوست.