گاری، رومن (۱۹۱۴ـ۱۹۸۰)
| رومن گاری Romain Gary | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۴م |
| درگذشت | ۱۹۸۰م |
| محل زندگی | فرانسه |
| ملیت | فرانسوی روسیه ای تبار |
| شغل و تخصص اصلی | رمان نویس |
| آثار | زلال زن (۱۹۷۷)؛ اضطراب حضرت سلیمان (۱۹۸۰) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| جوایز و افتخارات | جایزه گنکور برای رمان ریشه های آسمانی (۱۹۵۶) |
گاری، رومَن (۱۹۱۴ـ۱۹۸۰)(Gary, Romain)
نویسندۀ فرانسوی با اصلیت روسی. در ۱۴سالگی به فرانسه مهاجرت کرد. در زمان جنگ جهانی دوم به ارتش آزادی‌بخش فرانسه پیوست. سپس به خدمت وزارت امورخارجۀ فرانسه درآمد و ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ کنسول فرانسه در لوس آنجلس بود. رومن گاری در دسامبر ۱۹۸۰ خودکشی کرد. گاری با رمان پرورش اروپایی[۱] (۱۹۴۵) به نخستین توفیق ادبی‌اش دست یافت. در آثارش طنز را با تراژدی و امید را با بدبینی درهم می‌آمیخت. در رمان ریشه‌های آسمانی[۲] (۱۹۵۶)، که برندۀ جایزۀ گنکور[۳] نیز شد، به مفاهیم آزادی و عدالت، در برابر قساوت و آز می‌پردازد. برخی از آثارش را با نام مستعار امیل آژار[۴] منتشر کرد. دیگر آثار او عبارت‌اند از خانم ال[۵] (۱۹۶۴)، رقص چنگیزخان[۶] (۱۹۶۷)، جالباسی بزرگ[۷] (۱۹۶۷)، خداحافظ گری کوپر[۸] (۱۹۶۹) سگ سفید[۹] (۱۹۷۰)، زلال زن[۱۰] (۱۹۷۷) و اضطراب حضرت سلیمان[۱۱] (۱۹۸۰). بیشتر آثار وی به فارسی منتشر شده‌اند از جمله خداحافظ گاری کوپر با ترجمه‌ی سروش حبیبی و پرندگان می‌روند در پرو می‌میرند با دو ترجمه از ابوالحسن نجفی و سمیه نوروزی.