کف زنندگان
کَف‌زنندگان (claque)
(یا: تشویق‌کنندگان، بازار‌گرم‌کن‌ها) جمعی از افراد که از پیش اجیر می‌شدند تا در تئاترها، با کف‌زدن، نمایش را تحسین و به این ترتیب موفقیت آن را تضمین کنند. به روایت سوئتونیوس[۱]، مورخ رومی، امپراتور نرون[۲] ۵هزار تشویق‌کنندۀ مزدور داشت که، در نمایش‌های اجراشده در برابر او، حضور می‌یافتند.
کف‌زنندگان، در اواخر قرن ۱۸م در پاریس، به یک مؤسسۀ سازمان‌یافتۀ علنی تبدیل شدند که دارای رهبر (کارفرمای توفیق نمایش[۳]) و گروه‌های مشخصی از افراد بودند که کارشان گریه‌کردن، خندیدن، یا تقاضای تکرار برنامه در لحظه‌های مناسب بود.