مونگکوت
مونگکوت (1804ـ1868) Mongkut
(یا: مونکوت) چهارمین پادشاه سیام[۱] از سلسلۀ چاکری تایلند (حک: 1851-1868) و پس از مرگ ملقب به رامای چهارم[۲]. پسر رامای دوم، پادشاه سیام، و اولین فرزند پسر از ملکه‌ای بود که راما مایل بود جانشین وی شود. پس از مرگ رامای دوم، شورای سلطنتی تصمیم گرفت به جای مونکوت 20 ساله، برادر ناتنی‌اش را با عنوان رامای سوم به پادشاهی برگزیند و مونکوت تصمیم گرفت راهب بودایی شود، پس از چندی مونکوت راهب ارشد صومعۀ بانکوک شد و با دعوت از دانشوران مسیحی از امریکا و فرانسه، این صومعه را به مرکز گفت‌وگوی میان ادیان و روشنفکران تبدیل کرد. پس از مرگ رامای سوم در 1851، شاهزادگان تایلندی که تحت تأثیر افکار و اندیشه‌های مونکوت قرار گرفته بودند، وی را به پادشاهی برگزیدند. اگرچه مونکوت باب تجارت با جهان غرب به ویژه امریکا و انگلستان را باز کرد، در زمینۀ مسائل داخلی اصلاحات چندانی انجام نداد. او سرانجام در زادگاهش بانکوک درگذشت. فرزندانش روند نوین‌سازی تایلند را پی گرفتند.