دیر

دیر abbey

در کلیسای مسیحی، بنا یا مجموعه‌ای از بناها که جمعیتی از راهبان یا راهبه‌ها را در خود جا می‌دهد، که همگی خود را وقف زندگی در تجرّد و عزلت دینی کرده‌اند و رئیس دیر یا مادر روحانی آن را اداره می‌کند. این اصطلاح به بنایی که زمانی کلیسای صومعه بوده است نیز اطلاق می‌شود. کلیسای وست‌مینستر در لندن نمونۀ گزیده‌ای از این دست است. در انگلستان، هنری هشتم که از کلیسای کاتولیک رومی روگرداند، بسیاری از صومعه‌ها را بست. در کشورهای دیگر نیز در پی انقلاب‌های سیاسیِ قرن‌های ۱۸ و ۱۹، صومعه‌هایی بسیاری تعطیل شدند. نخستین صومعه‌ها که در سوریه یا مصر تأسیس شدند، صرفاً چند کلبه بودند، اما بعدها مجتمع‌های ساختمانی عظیم و گسترده‌ای در اروپا بنا شد. صومعۀ سنت بندیکت در مونته کاسّینوی ایتالیا و صومعه‌های سیتو و کلونی در فرانسه، از آن جمله‌اند. صومعه‌های معروف دیگر عبارت‌اند از کلروو در فرانسه، صومعۀ فاونتینز در انگلستان و ال اسکوریال در اسپانیا. نیز ← صومعه

 

---