ابگر پنجم

ابگر پنجم‌
در سال ۴۷ میلادی مخالفان گودرز اشکانی از امپراتور روم تقاضا کردند تا امکانات بازگشت مهرداد، شاهزادۀ اشکانی مقیم رم را برای به دست آوردن تاج و تخت فراهم آورد. کلاودیوس با این پیشنهاد موافقت کرد و کاسیوس حکمران رومی شام ماموریت یافت تا مهرداد را تا فرات همراهی کند. در سال ۴۹ سپاه روم در زوگما، در کرانۀ فرات، به انتظار ورود هواداران مهرداد متوقف شد. اما او سرانجام به توطئۀ اَبگر پنجم در اجرای برنامه‌اش ناکام می‌شود. نامه ابگر به مسیح مشهور است. بنابر روایت، فرستادگان ابگر هنگامی به اورشلیم می‌رسند، که مسیح در راه تصلیب بود و اینان فقط موفق می‌شوند، تا دستمالی را که به آن عرق پیشانی مسیح پاک شده بود برای ابگر همراه ببرند. ابگر که از مدتی طولانی از بیماری مزمنی رنج می‌برد، در نامه‌ای از مسیح می‌خواهد که به ادسا رفته و بیماری او را شفا بخشد. مسیح که در حال عروج بود، پاسخ می‌دهد که یکی از حواریونش را برای معالجۀ او خواهد فرستاد. سپس تومای حواری شخصی به نام ادای را برای شفا بخشیدن ابگر و همچنین ترویج عیسویت به ادسا می‌فرستد. ادای اَبگر را شفا می‌بخشد. سپس مردم شهر به مسیحیت روی می‌آورند و معبدها را می‌بندند، بعد از این، ابگر در مقام پادشاه ارمنستان، امپراتور روم را دعوت به دین مسیح می‌کند و از او می‌خواهد تا همۀ یهودیانی را که در تصلیب حضرت مسیح دست داشته‌اند به مجازات برساند. او همچنین از دربار ایران نیز گرویدن به مسیح را خواستار می‌شود، اما هنوز پاسخ نامه‌اش را دریافت نکرده، در سال ۲۸ سلطنتش درمی‌گذرد. بنای ادسا را نیز به ابگر نسبت می‌دهند. ظاهراً در زمان ابگر، مسیحیت در قلمرو اسروئنه گسترش می‌یابد و از ادسا، پایتخت این شاهک‌نشین، به ارمنستان راه می‌یابد.