دانونتسیو، گابریله (۱۸۶۳ـ۱۹۳۸)

گابریله دانونتسیو Gabriele D'Annunzio
زادروز	۱۸۶۳م
درگذشت	۱۹۳۸م
ملیت	ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی	نمایش‌نامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر
شغل و تخصص های دیگر	دولتمرد
لقب	پرنس مونتنه وسو
آثار	بی گناه (۱۸۹۱)، پیروزی مرگ (۱۸۹۴)
گروه مقاله	ادبیات غرب، تاریخ جهان، تیاتر
جوایز و افتخارات	قهرمان ملی ایتالیا (۱۹۲۴)

دانونتسیو، گابریله (۱۸۶۳ـ۱۹۳۸)(D'Annunzio, Gabriele)

گابریله دانونتسیو

نمایش‌نامه‌نویس، رمان‌نویس، و شاعر ایتالیایی. بهره‌گیری او از زبان و سبک نگارشی که در زمان خود با انتقاد بسیار روبه‌رو شد، آغاز عدول از سنت‌های ادبی ایتالیایی قرن ۱۹ محسوب می‌شود. رمان‌های او، که غالباً عناصری از فساد، تکبر، نخوت، و رسوایی را درهم می‌آمیزد، عبارت‌اند ازبی‌گناه (۱۸۹۱)، و پیروزی مرگ (۱۸۹۴). نخستین دفتر شعر دانّونتسیو رؤیای نخستین بهار (۱۸۷۹) نام داشت، که درپی آن مجموعه‌های دیگری از شعر، داستان‌ کوتاه، رمان، و نمایش‌نامه منتشر کرد، ازجمله تراژدی‌های نشاط (۱۸۹۹) و فرانچسکا داریمینی (۱۹۰۱) را برای الئونورا دوزه، بازیگر، نوشت. دانّونتسیو در ۱۸۹۷ به نمایندگی مجلس برگزیده شد و به ملی‌گرایان جناح راست سال‌های پیش از جنگ پیوست. از هواداران جنجالی سیاست مداخله‌گری ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۵ بود و در ۱۹۱۵ افکار عمومی را به نفع جناح متفقین برانگیخت. پس از شرکت در جنگ جهانی اول، در ۱۹۱۹ در سمت فرمانده گروهی داوطلب به بندر فیومه لشکرکشی و آن‌جا را تصرف کرد و تا ۱۹۲۱ نیز حاکم این بندر بود. شیوۀ حکومت او، به‌ویژه از نظر به‌کارگیری اصول زیبا‌شناسی در سیاست، ظهور فاشیسم را بشارت می‌داد. دانّونتسیو در ۱۹۲۴ قهرمان ملی ایتالیا شناخته شد و به او لقب پرنس مونتنه‌وسو را اعطا کردند. تحت تأثیر نوشته‌های نیچه، فیلسوف آلمانی، قرار داشت و بعدها از مبلغان پرشور فاشیسم شد. آثار دیگر: زمین‌ بایر ادامۀ کتاب رؤیای نخستین بهار اوست، که آن را به نثر نوشت و نخستین اثر منثور او نیز محسوب می‌شود؛ و درپی آن ترانۀ نو (۱۸۸۲) را منتشر کرد. برخی از دیگر آثار اولیه او عبارت‌اند از میان‌پردۀ شعرها (۱۸۸۳)، سن پانتا لئونه (۱۸۸۶)، که مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است؛ چکامه‌های دریایی (۱۸۹۳)، سرود گاریبالدی (۱۹۰۱)، مرثیه‌های رمی (۱۸۹۲)، و لودی/سرودهای نیایش (۱۹۰۳ـ۱۹۱۲). ازجمله رمان‌های اوست: کودک لذت (۱۸۸۹)، کتابی شرح‌حال‌گونه که قهرمان آن نیچه است (نفوذ نیچه در رمان بی‌گناه نیز مشهود است)؛ باکره‌های صخره‌ها (۱۸۹۶)؛ و شعلۀ زندگی (۱۹۰۰)، که بازتاب روابط او با الئونورا دوزه است. برخی از نمایش‌نامه‌های دانّونستیو عبارت‌اند از دختر یوریو (۱۹۰۴) و شهادت سن سباستیان (۱۹۱۱)، که به فرانسه نگاشته است. نکتورن (۱۹۲۱) نیز تجربۀ نابینایی‌اش را پس از سانحه‌ای هوایی در جنگ جهانی اول شرح می‌دهد.

 

 

---