ابن براج طرابلسی، عبد العزیز ( ـ طرابلس ۴۸۱ق)
| ابن براج طرابلسی | |
|---|---|
| درگذشت | طرابلس ۴۸۱ق |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه |
| لقب | عزالمؤمنين، قاضی |
| آثار | الجواهر؛ المهذّب؛ شرح جُمَل العلم و العمل |
| گروه مقاله | فقه و اصول و احکام |
ابن بَرّاج طرابلسی، عبد‌العزیز ( ـ طرابلس ۴۸۱ق)
(نام کامل: سعدالدين ابوالقاسم عبدالعزيز بن نحرير بن عبدالعزيز ابن براج طرابلسی؛ معروف به قاضی و ملقب به عزالمؤمنين) فقیه امامی. در مصر زاده شد و چون دیرزمانی قاضی طرابلس شام بود به طرابلسی آوازه یافت. پیرو مکتب فقهی و از شاگردان سیدمرتضی علم‌الهدی در بغداد، و همچنین شاگرد و هم‌درس و دوست شیخ طوسی و نمایندۀ او در شام بود. فقیهان وقتی «قاضی» می‌گویند منظور اوست. در فقه اهل استدلال بود و به خبر واحد عمل نمی‌کرد. قواعد کلی قرآنی، احادیث مسلم و اجماع، ادلۀ استنباط درنظر او بودند. او به اتمام نماز در حرم امامان (ع) عقیده داشت. حسکا بن بابویه، عبدالرحمان نیشابوری خزاعی، عبدالجبار مقری رازی، ابوجعفر محمد حلبی و قاضی ابن ابی کامل طرابلسی از شاگردان او بودند. تألیفاتش همواره مورد توجه فقیهان امامیه بوده است. از آثار اوست: الجواهر؛ المهذّب؛ شرح جُمَل العلم و العمل.