اسناد

اِسناد (دستور زبان)

اصطلاحی در معانی، ربط بین نهاد (مسندالیه) و گزاره (مسند). اسناد، هم با فعل ربطی، مانند «استن»، «بودن» و «شدن» و «گردیدن»، در جملۀ «هوا سرد شد»، یا «زمین گِرد است»، و هم با فعل تام، مانند «خواندن» در جملۀ «محسن کتاب می‌خواند»، صورت می‌گیرد. اسناد عملِ قرار گرفتنِ مسند در کنار مسندالیه است و بر دو نوع است: ۱. اسناد حقیقی که در آن، فعل به فاعل حقیقی نسبت داده می‌شود، مانند «محسن کتاب را خواند»؛ ۲. اسناد مجازی که در آن، فعل به فاعل غیرحقیقی نسبت داده می‌شود، مانند «ابر می‌گرید». اسناد حقیقی مخصوص زبان هنجار و علمی و اسناد مجازی مربوط به زبان ادبی است.