بیانی، شیرین (تهران ۱۳۱۷ش)
شیرین بیانی (تهران ۱۳۱۷ش- )
مورّخ و مترجم ایرانی. فرزند خانبابا بیانی و ملک‌زادۀ بیانی است. در رشتۀ تاریخ از دانشگاه تهران دانشنامۀ لیسانس؛ سپس از دانشگاه سوربون در رشتۀ تاریخ دانشنامۀ دکتری گرفت. سال‌ها در رشتۀ تاریخ دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران تدریس کرد. مهم‌ترین اثر او، کتاب دین و دولت در ایران عهد مغول (۳ جلد) برندۀ جایزۀ بهترین کتاب سال ۱۳۷۵ش شد و در همان سال این کتاب به عنوان بهترین کتاب سال دانشگاه تهران نیز شناخته شد.
محمدعلی اسلامی ندوشن همسر او بود. شیرین بیانی طی سال‌های دهۀ پیش به همراه همسرش به کانادا مهاجرت کرده و در آنجا زندگی می‌کردند.
برخی از آثار
تیسفون و بغداد در گذرگاه تاریخ (۱۳۷۷ش)؛ تاریخ آل جلایر (۱۳۴۵ش)؛ زن در ایران عصر مغول (۱۳۵۲ش)؛ نظام اجتماعی مغول (۱۳۶۵)؛ ترجمۀ تاریخ عیلام (پیر امیه ۱۳۴۹ش)؛ ترجمۀ تاریخ سرّی مغولان (پل پلیو ۱۳۵۰ش).