دنیزلی
دِنیزْلی
(در زبان ترکی به‌معنای دریا) مرکز استان دنیزلی، در جنوب غربی ترکیه، به فاصلۀ ۱۷۶ کیلومتری جنوب شرقی ازمیر[۱]، با ۲۰۴,۱۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۰). ارتفاع آن از سطح دریا ۴۵۰ متر است، در درۀ حاصل‌خیز بیوک مِندِرِس[۲] واقع شده و مرکز کشاورزی و معادن است. پارچه‌های پنبه‌ای و قالی نیز تولید می‌کند. پاموک قلعه[۳] (هیراپولیس[۴] قدیم) در ۲۰ کیلومتری شمال آن قرار دارد. این مکان دیدنی از جاذبه‌های گردشگری و پدیده‌ای طبیعی است که تختان[۵]ها و آبگیر‌های سپید و شفاف آن از رسوبات معدنیِ آبشار تشکیل شده‌اند. سایر محل‌های باستانی آن عبارت‌اند از لائودیکه[۶]، که آنتیوخوس اول[۷] پادشاه سوریه بنا کرد؛ و کاروان‌سرای آخان متعلق به قرن ۱۳م. دنیزلی در قرن ۳پ‌م تأسیس شد و در زمان اشغال رومی‌ها رونقی بسیار یافت. ترک‌های سلجوقی در ۱۰۹۴م آن را تصرف کردند و در ۱۴۲۸م بخشی از امپراتوری عثمانی[۸] شد. در ۱۷۱۰ و ۱۸۹۹، زلزله آن را ویران کرد.