باتاآن، راه پیمایی مرگ
باتاآن، راه‌پیمایی مرگ (Bataan, Death March)
در جنگ جهانی دوم، راه‌پیمایی اجباری و بی‌رحمانۀ سربازانِ اسیر امریکایی و فیلیپینی به دستور ژاپنی‌ها، پس از سقوط باتاآن[۱] درآوریل ۱۹۴۲. پس از تسلیم باتاآن، ژنرال مک‌آرتور[۲] موفق به فرار شد، ولی اسیران متفقین به‌اجبار فاصلۀ ۹۵ کیلومتر تا نزدیک‌ترین ایستگاه راه‌آهن را پیاده پیمودند؛ بدرفتاری نگهبانان ژاپنی در خلال راه‌پیمایی به مرگ حدود ۱۶هزار سرباز امریکایی و فیلیپینی انجامید.