لومینیسم
لومینیسم (luminism)
اسلوبی در نقاشی اواخر قرن ۱۹م، که تأکیدش بر درخشش نور است. لومینیسم مشخصۀ آثار گروهی از نقاشان مستقل امریکایی بود که مستقیماً از نقاشی مکتب رودخانۀ هودسن[۱] تأثیر می‌گرفتند. این اصطلاح در ۱۹۵۴م، توسط جان باور[۲]، سرپرست موزۀ ویتنی[۳] در نیویورک، وضع شد. آثار نقاشان لومینیست، بیشتر مناظر طبیعی و به‌ویژه چشم‌اندازهای دریایی‌اند که ویژگی بارز آن‌ها، رنگ‌های شفاف، سرد، ملایم، محوشده، و پرداخت دقیق جزئیات اشیا به‌کمک استفاده از پرتوهای نوری است. در این نقاشی‌ها آسمان اغلب به‌شکل مستطیلِ کشیده تصویر می‌شود و حدود نیمی از تابلو را اشغال می‌کند.