رینه، شهر
| رینه، شهر | |
|---|---|
| استان | مازندران |
| شهرستان | بابل |
| بخش | مرکزی |
| دهستان | اسبوکلا |
| جمعیت | 782نفر (1395ش) |
| موقعیت | فاصله 8کیلومتری جنوب غربی مرکز شهر بابل |
| ارتفاع از سطح دریا | 10متر |
| تولیدات و صنایع مهم | برنج، مرکبات و صیفیجات |
| نام لاتین | Darvish Khak-e Bala |
رینِه، شهر
واقع در استان مازندران، شهرستان آمل، بخش لاریجان. در ۶۵کیلومتری جنوب غربی آمل در دامنۀ جنوبی کوه دماوند، سر راه پلور به آبگرم لاریجان، در ۵کیلومتری غرب گزنک قرار دارد. جمعیت آن 982نفر است (۱۳9۵ش).
ارتفاع رینه از سطح دریا 2033متر و اقلیم آن سرد و نیمهخشک است.
تا پیش از اواسط دورۀ قاجار رینه به صورت قلعه بوده. ناصرالدینشاه (در سفر 1292ق) رینه را از دهات معتبر ذکر کرده. اعتضادالسلطنه (در سفر 1297ق) رینه را روستایی آباد با حدود 200 خانوار (با امامزاده طاهر) یاد کرده است. افضلالملک (در سفر1293ش) روستای رینه را پایتخت بلوک لاریجان با خانههای خوب و قهوهخانه مینویسد. از ۱۳۱۶ش لاریجان به بخش ارتقا یافت و بخشداری لاریجان در رینه تأسیس شد. در 1317ش بیشتر زمینهای رینه به رضاشاه واگذار شد. در 1338ش مهندسان آمریکایی شروع به ساخت پادگان نظامی در رینه کردند که در 1342ش افتتاح شد. در ۱۳۴۲ش شهرداری رینه تأسیس و رینه مرکز بخش لاریجان شد. از ۱۳۷۹ش روستاهای گرنا و آبگرم در حوزۀ خدماتی شهر رینه قرار گرفتند.