ابتکار عمل
ابتکار عمل
در سیاست[۱]، ابزاری است که براساس آن رأیدهندگان قانون اساسی نقش مستقیمی در وضع قانون ایفا میکنند. متقاضیان میتوانند با امضای عرضِ حالی طرح قانون را پیشنهاد کنند و برای هیئت مقننه بفرستند. قانون مصوب هیئت مقننه را نیز میتوان به همهپرسی[۲] گذاشت. در این صورت، این قانون زمانی قابل اجراست که رأیدهندگان با آن موافقت کرده باشند. سوئیس[۳] اولین کشوری است که این روش را مورد استفاده قرار داده است.