اسب سفید

اَسب سفید (White Horse)

هریک از هفده پیکرۀ روی‌تل در انگلستان. به‌ویژه در بخش جنوبی تپه‌های گِل سفید یافت می‌شوند. بلندی اسب سفید آفینگتون در پایین قلعۀ آفینگتون، دژتپه‌ای در برکشر داونز، ۱۱۰ متر است و احتمالاً توتمی قبیله‌ای مربوط به اواخر عصر مفرغ بوده است. اسب وِستبری در برَتون هیل، واقع در ویلتشر، در ۱۷۷۸ در محل اسب قدیمی‌تری ساخته شد و گویا هدف این بود که خاطرۀ پیروزی آلفرد کبیر بر دانمارکی‌ها، که در ۸۷۸م در اِتِندُن واقع شد، گرامی داشته شود. مجسمۀ اسب آفینگتن مایۀ الهام بسیاری از آثار تقلیدی بوده است، که تعداد زیادی از آن‌ها به قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹ مربوط‌اند. این پیکره از نظر تاریخی دست‌ِ کم از ۱۰۸۴م شناخته شده است؛ در این سال نامش به‌‌منزلۀ نقطۀ عطفی در آیین‌نامۀ دیر اَبینگدون ذکر شد و از قرن ۱۴م درۀ اسب سفید را به نام او نامیدند. در نظریه‌های مربوط به خاستگاه‌های آن آمده است که آلفرد کبیر برای جشن پیروزی‌ای که در ۸۷۱م در اِشداون بر دانمارکی‌ها نصیبش شد دستور نصب این مجسمه را صادر کرد. احتمال دیگر آن نشانۀ یادبودی برای گرویدن ساکسون‌ها به آیین مسیحیت بوده است و یا این‌که دروئیدها یا رومیان به‌منظور هدفی ناشناخته آن را ساخته‌اند. میان اسب آفینگتن و اسبِ تصویر شده بر سکه‌های طلا و نقرۀ رایج در بخش جنوب شرقی انگلستان در پایان عصر آهن آغازین شباهت سبکی دیده می‌شود. روی دو دست‌ساختۀ مربوط به یک دوره، یعنی سطل‌های اِیلزفورد و مارلبورو، اسب‌های مشابهی دیده می‌شوند. همچنین دژتپۀ کاخ آفینگتن، که در مجاورت مکان یاد شده قرار دارد، متعلق به عصر آهن آغازین است. طبق حفاری‌های اخیر، از عصر مفرغ به این‌سو از این محل بسیار استفاده شده است و اگرچه اسب سفید احتمالاً هم‌زمان با این دوره نباشد، بعدها تغییری در چشم‌انداز ایجاد کرده است. عقیدۀ رایج این است که اسب آفینگتن توتم یا شیء آیینی برای قوم بلژها بوده است، قومی که از ۵۰پ‌م و ۵۰م بخش اعظم جنوب شرقی انگلستان را اشغال کرده بود. در سرزمین پادشاهی پیشین وسکس (استان‌های جنوبی و جنوب غربی انگلستان) یازده پیکرۀ اسب سفید یافت شده است.

---