الکترونگاتیویته

اِلِکترونگاتیویته (electronegativity)
در پیوند شیمیایی، میزان توان اتم در جذب الکترون. عناصر الکترونگاتیوی که الکترون‌ها را از پیوند شیمیایی جذب می‌کنند، اتمی با بار منفی (یون منفی) تشکیل می‌دهند. لینوس پائولینگ، شیمی‌دان امریکایی، مقیاسی برای الکترونگاتیویته ابداع کرد که توان نسبی جذب الکترون عنصر را نشان می‌دهد. در این مقیاس، الکترونگاتیویتۀ اتم فلوئور، که بیشترین خصلت نافلزی را دارد، با ۴.۰ و برای اکسیژن، که از نظر خصلت نافلزی عنصر بعدی است، با ۳.۵ بیان می‌شود. در پیوند کووالان بین دو اتم با الکترونگاتیویتۀ متفاوت، الکترون‌های پیوندی به اتمی نزدیک‌ترند که بیشتر الکترونگاتیو است و این امر سبب ایجاد دوقطبی می‌شود.

 

---