ایبوپروفن

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ایبوپروفِن (ibuprofen)

در پزشکی، نوعی داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی[۱] (NSAID) برای رفع درد و التهاب. این دارو مانع از ساخته‌شدن پروستاگلاندین[۲]ها، عوامل درگیر در ایجاد التهاب، می‌شود. به‌همین سبب، کاربرد آن در مواردی است که درد با التهاب[۳] همراه باشد. التهاب مفاصل، دردهای دندانی، درد قاعدگی، پیچ‌خوردگی‌[۴]ها، و آسیب‌های ورزشی از این جمله‌اند. ایبوپروفن‌ معمولاً به‌صورت خوراکی مصرف می‌شود. تحریک دستگاه گوارش از عوارض جانبی آن است و برای کاستن شدت آن لازم است دارو را با غذا مصرف کرد. مبتلایان به زخم معده نباید از این دارو استفاده کنند. همچنین، باید مصرف آن برای کسانی که دچار حساسیت‌اند، با احتیاط صورت گیرد. کرم‌ها و ژل‌هایی حاوی ایبوپروفن نیز تولید شده است که آن‌ها را مستقیماً روی ناحیۀ ملتهب می‌مالند.

 


  1. (non-steroidal anti-inflammatory drug (NSAID
  2. prostaglandin
  3. inflammation
  4. sprain