بشر حافی

بِشْرِ حافی (مرو ۱۵۰ـ بغداد ۲۲۷‌ق)

بشر حافی
زادروز	مرو ۱۵۰ ق
درگذشت	بغداد ۲۲۷ ق
شغل و تخصص اصلی	صوفی
لقب	حافی : برهنه پا
آثار	کتاب الزهد ( منسوب به او)
گروه مقاله	عرفان

از بزرگان صوفیه، و زاهد و محدث. در جوانی، در بغداد و درشمار عیّاشان بود. به احمد بن حنبل ارادت می‌ورزید.گویند در آغاز جوانی شراب می‌نوشید، اما بنابه مشهورترین سند، به هدایت امام موسی بن جعفر (ع) توبه کرد و راه عرفان و سیروسلوک در‌پیش گرفت و چون در آن هنگام کفشی به پا نداشت، تا پایان عمر نیز، با پای برهنه زیست، و از همین‌رو به حافی (: برهنه‌پا) ملقّب شد. صوفیان به وی احترام می‌کردند و مأمون عباسی نیز او را بزرگ می‌داشت. او هرچند، در ماجرای محنه یا حدوث و قدم قرآن، سکوت کرد و تنها به حمایت زبانی از احمد بن حنبل پرداخت، اما گویا همچون او، به قِدَم قرآن اعتقاد داشته است. بشر در اواخر عمر از نقل حدیث پرهیز داشت و حتّی گویا یک‌مرتبه کتاب‌های حدیث خود را دفن کرد، اما بازهم احادیثی چند، که به‌گونۀ مسند روایت کرده، از او باقی ‌مانده است. کتاب الزهد را به او منسوب دانسته‌اند.