بهاء الدین اوشی، محمد (قرن ۷ق)
بَهاءُ‌الدّین اوشی، محمّد (قرن ۷ق)
(یا: بهاءالدین فرغانه‌ای) شاعر ایرانی. در دهلی به دربار قطب‌الدین ایبک راه یافت و او را مدح کرد. سپس به اوش بازگشت و شیخ‌الاسلام شد. عوفی در لباب‌الالباب ضمن اشاره به بدیهه‌گویی‌های بهاءالدین، از او با لقب الامام‌الاجل یاد می‌کند و نثرش را شیواتر از اشعارش می‌داند.