تالاب
تالاب (wetland)
(یا: زمین‌خیس) زیستگاه یا منطقه‌ای دایماً خیس در خشکی. زمین‌های خیس شامل مناطقی از مرداب[۱]، مانداب[۲]، باتلاق[۳]، دشت‌های سیلابی[۴]، و نواحی کم‌عمق ساحلی[۵]اند. زمین‌های خیس بسیار حاصل‌خیزند. در این نوع نواحی، آب‌های گرم پناهگاهی برای ماهیان و پوشش گیاهی انبوهی برای خوراک احشام فراهم می‌آورند و حیات وحش در آن‌ها فراوان است. خورها[۶] و لایه‌های جلبک دریایی، شانزده برابر بیش از اقیانوس‌های آزاد مولدند. این اصطلاح بیشتر منحصر به مناطق سیلابی طبیعی است که برای کشاورزی یا حیات وحش استفاده می‌شوند. مرتع آبی، نمونۀ معمولِ زمین خیس است که در آن، رودخانه حداقل سالی یک بار چمنزار را با سیلاب می‌پوشاند و موجب حاصل‌خیزی مجدد خاک می‌شود. در انگلستان، مجمع سلطنتی محافظت از پرندگان[۷] از زمین‌های خیسی به وسعت ۲,۸۰۰ هکتار، با استفاده از روش‌های کنترل سیلاب و دریچه‌های آب‌بند، محافظت می‌کند تا به صورت پناهگاه پرندگان مهاجر و گیاهان وحشی باقی بماند. تقریباً ۶۰ درصد از زمین‌های خیس دنیا تورب‌زار[۸]ند و بنا به تصویب کنوانسیون رامسر در زمینۀ حفاظت از زمین‌های خیس (۱۹۹۹)، طرح‌های استفاده از تورب‌زارها باید مبتنی‌بر محافظت از باتلاق‌های تورب باشد.