تانگ، سلسله
تانْگ، سلسلۀ (Tang dynasty)
بزرگ‌ترین سلسلۀ پادشاهان چین که از ۶۱۸ تا ۹۰۷م بر این کشور سلطنت کرد. لی‌یوآن[۱] (۵۶۶ـ۶۳۵م)، از مقام‌های سلسلۀ سوئی، سلسلۀ تانگ را بنیاد نهاد. در این دوره دامنۀ مرزهای چین تا درون آسیای مرکزی، تبت، کره و آنام گسترش یافت و امپراتوری تانگ به پهناورترین امپراتوری جهان در آن روزگار مبدّل شد. اوج عظمت این سلسله، دوران سلطنت امپراتور مینگ هوانگ یا هسوان تِسونگ[۲] (۷۱۲ـ۷۵۶م) بود. سلسلۀ تانگ نظام اداری متمرکزی را با سرمشق از نمونۀ دورۀ هان برقرار ساخت. در دورۀ تانگ آیین بودا گسترش یافت و هنر و علوم رونق گرفت. چاپ اختراع شد، باروت برای اولین‌بار مورد استفاده قرار گرفت و تجارت دریایی و زمینی، و تماس‌های فرهنگی گسترش یافت.