تورینو، شهر
| تورینو، شهر | |
|---|---|
| کشور | ایتالیا |
| نام فارسی | تورینو |
| نام لاتین | Turin |
| جمعیت | 851,200 نفر (2024) |
| موقعیت | شمال غربی ایتالیا |
| ارتفاع از سطح دریا | 239 متر |
| تولیدات و صنایع مهم | آهن، فولاد، خودرو، ابریشم و انواع پارچه، وسایل تجملاتی، شکلات و شراب |
| برخی بناهای مهم | دانشگاه (۱۴۰۴م) و کلیسای جامعی از قرن ۱۵م؛ کاخ سلطنتی؛ قلعه‌ای متعلق به قرون 15 تا 18؛ کاخ محل تولد ویکتور امانوئل دوم |
| استان یا ایالت | تورینو |
| مساحت | 130 کیلومتر مربع |
تورینو، شهر (Turin)
(نام باستانی: اوگوستا تائورینوروم[۱]؛ تورن) مرکز ناحیۀ پیمون[۲] در شمال غربی ایتالیا، واقع در محل تلاقی رودهای پو[۳] و دورا ریپاریا[۴]. 851,200 نفر جمعیت دارد (2024) و مساحتش 130 کیلومتر مربع است. در ارتفاع 239 متری از سطح دریا قرار دارد. در کوه‌پایه‌های آلپ و بر مسیرهای جاده و راه‌آهن بین فرانسه و ایتالیا واقع شده است. آهن، فولاد، خودرو، ابریشم و انواع پارچه، وسایل تجملاتی، شکلات، و شراب تولید می‌کند. یک دانشگاه (۱۴۰۴م) و کلیسای جامعی از قرن ۱۵م دارد. از ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۴ نخستین پایتخت ایتالیای متحد بود. تورینو دوک‌نشین لومباردها[۵] بود و پس از وحدت ساووآ[۶] و پیمون (۱۴۱۶م) اهمیت یافت. در اوایل قرن ۱۶ فرانسویان آن را تصرف کردند و رشد شهری آن از ۱۵۵۹ آغاز شد؛ در آن سال، پایتخت خاندان، ساووآ و ایتالیایی، زبان رسمی آن شد. در ۱۷۰۶ ارتش فرانسه، که این شهر را محاصره کرده بود، از شاهزاده اوژن[۷] شکست خورد. درپی نبرد مارنگو[۸] (۱۸۰۰) تورینو به فرانسه منضم شد و از ۱۸۱۴ تا ۱۸۶۰ پایتخت کشور ساردنی[۹] بود و به مرکز سازماندهی وحدت دوبارۀ ایتالیا تبدیل شد. در قرون ۱۸ و ۱۹ با خیابان‌های عریض، پارک، و میدان بازسازی شد. بناهای تاریخی آن عبارت‌اند از کاخ سلطنتی[۱۰] (۱۶۴۶ـ۱۶۵۸)؛ قلعه‌ای متعلق به قرون ۱۵ تا ۱۸؛ کاخ محل تولد ویکتور امانوئل دوم[۱۱]، اولین پادشاه ایتالیا؛ بقایایی از زمان روم باستان؛ گالریا سابائودا[۱۲]، که حاوی مجموعه‌های هنری خاندان ساووآ است؛ و موزۀ مصری[۱۳]، که هر دو در کاخی از قرن ۱۷ واقع شده‌اند.