تیماء
تَیماء
شهری باستانی، در واحه‌ای پرآب در منطقۀ تبوک، در ۱۵۰کیلومتری شمال غربی العلاء، واقع در عربستان سعودی. در کتاب مقدس از آن به‌عنوان منزلگاه کاروان‌ها یاد شده است. در عهد نبونیدوس (۵۵۶ـ۵۳۹ پ‌م) مدتی کوتاه پایتخت امپراتوری بابل بود. چند قرن پیش از اسلام، موطن اعراب یهودی یا مهاجران یهود شد و سموئیل بن عادیا کاخ معروف ابلق‌الفرد را در آن‌جا بنا کرد. اینان در صدر اسلام با محمد (ص) دشمنی کردند و در زمان خلافت عمر بن خطاب از تیماء رانده شدند. باستان‌شناسان کانادایی (۱۹۶۲) و انگلیسی (۱۹۶۸) در این محل به‌کاوش پرداختند و آثار و بقایایی از دوره‌های قدیم یافتند که نشان می‌داد تیماء شهری با برج و بارو بوده و کاخ‌هایی چند داشته که از همه مشهورتر قصرالحمراء و قصرالرضم بوده است. تعدادی ظروف سفالین مربوط به قرون هزارۀ دوم (تا نیمۀ قرن ۶پ‌م) با اندازه‌ها و نقوش گوناگون و مهره‌های سنگی و مهره‌هایی از سنگ‌های گران‌بها، و ادوات آرد کردن غله و حبوبات نیز در آن یافت شده است.