خرمگس، خانواده
خَرمَگَس، خانواده (Tabanidae)
خانواده[۱]ای از حشرات[۲]، شامل خرمگس‌ها[۳] و مگس‌های گوزنی[۴]. خانوادۀ خرمگس‌ها در راستۀ دوبالان[۵]، ردۀ حشرات[۶]، شاخۀ بندپایان[۷] قرار دارد. اعضای این خانواده معمولاً هشت یا نُه مرحلۀ لاروی دارند که ممکن است این مراحل چند سال طول بکشند. طی زمستان، لارو وارد مرحلۀ استراحت (دیاپوز[۸]) می‌شود. برخی از گونه‌های گرمسیری دارای دو یا سه نسل در سال‌اند. لاروها در آب، گل، مرداب، لجنزار، برگ‌های درحال‌پوسیدن، کنده‌ها، و سوراخ‌های درختان یافت می‌شوند. بیشتر آن‌ها شکارچی لارو دیگر حشرات‌اند، یا از مواد گیاهی درحال‌پوسیدن تغذیه می‌کنند. در همۀ جنس‌های نواحی گرمسیری، جز چند فرم بسیار ابتدایی، ماده‌ها خون‌خوارند و نرها معمولاً از شهد، عسلک، و شیرۀ گیاهان استفاده می‌کنند. ماده‌های سه جنس Tabanus, Haematophora, Chrysops معمولاً به انسان و احشام حمله می‌کنند و خون می‌مکند. این امر موجب ناراحتی شدید، براثر نیش دردناک آن‌ها، می‌شود. ازدحام این مگس‌ها در اطراف گوساله‌ها می‌تواند سبب ازدست‌دادن خون زیاد آن‌ها و کاهش بسیار محصول شیر و وخیم‌شدن وضعیت گوساله‌ها شود. خرمگس‌ها در هر وعدۀ غذایی، به‌ندرت حریصانه تغذیه می‌کنند. به‌نظر می‌رسد ترجیح می‌دهند مکرراً و اغلب از جانوران متفاوت خون بمکند. این عادت به تغذیۀ منقطع، آن‌ها را به حامل بسیاری از بیماری‌ها تبدیل کرده است. عمل حمل مکانیکی است، عواملی که درون مگس تکوین می‌یابند بیماری‌زا نیستند و مگس فقط آن‌ها را، مثلاً با قطعات دهانی، حمل می‌کند. عوامل بیماری‌های آناپلاسموس[۹]، آنتراکس[۱۰]، تولارمیا[۱۱]، بیماری خواب[۱۲]، تب مرداب اسب‌ها[۱۳]، و وسیکیولار ستوماتیز[۱۴] به‌صورت مکانیکی با خرمگس منتقل می‌شوند. گونه‌های Chrysops، در غرب و مرکز افریقا، ناقل بیماری لوآ لوآ به انسان و میمون‌اند. کرم‌های فیلاریا بخشی از مراحل تکوین خود را در این مگس‌ها می‌گذرانند، بنابراین مگس‌ها در این حالت ناقل نامیده می‌شوند، زیرا این فرآیند مغایر حمل مکانیکی است.