داراشکوه، محمد (اجمیر ۱۰۲۴ـ دهلی ۱۰۶۹ق)

محمد داراشکوه;
زادروز	اجمیر ۱۰۲۴ق;
درگذشت	دهلی ۱۰۶۹ق
ملیت	هندی
شغل و تخصص اصلی	فرمانروا
لقب	شاه بلنداقبال
سمت	شاهزاده سلسله تیموریان هند
آثار	اکسیر اعظم (لاهور، ۱۹۶۹)
گروه مقاله	ادبیات فارسی، تاریخ جهان
خویشاوندان سرشناس	شاه جهان (پدر)، اورنگ زیب (برادر)

داراشُکوه، محمد (اجمیر ۱۰۲۴ـ دهلی ۱۰۶۹ق)

(ملقب‌ به‌: شاه‌ بلنداقبال)‌ شاهزادۀ عارف مسلک و شاعرپیشۀ سلسلۀ‌ تیموریان‌ هند. پسر ارشد شاه‌ جهان‌ از ممتازمحل و برادر اورنگ‌زیب.‌ بعد از فوت‌ پدر، فرمانروای‌ هند شد، اما برادرش‌ با وی‌ به‌ منازعه‌ برخاست‌ و وی‌ را مغلوب‌ کرد. او توسط‌ یک‌ سردار افغانی‌ در دهلی‌ به‌قتل‌ رسید. داراشکوه‌ در رشته‌های‌ ادبی‌، علمی‌ و هنری‌ تحصیل‌ کرد و در آیین‌ و فلسفۀ‌ هند و ادب‌ سانسکریت‌ اطلاعات‌ فراوان‌ داشت‌. شعر نیز می‌سرود و «قادری» تخلص‌ می‌کرد. آثار متعددی‌ از او بر جای‌ ماند. دیوانش‌ به‌ نام‌ اکسیر اعظم‌ (لاهور، ۱۹۶۹) شامل‌ رباعیات‌ و غزلیات‌ و مفردات‌ وی‌ است‌. از آثار دیگر اوست: سفینةالاولیاء (۱۰۴۹ق)، سکینةالاولیاء (۱۰۵۹ق)، رسالۀ حق‌نما (۱۰۵۲ق)، شطحیات‌ (۱۰۶۴ق) و مجمع‌البحرین‌ (۱۰۶۵ق). مهم‌ترین‌ اثر وی‌ سرّ اکبر (۱۰۶۷ق)، ترجمۀ‌ تعدادی‌ از اوپانیشادها (تهران‌، ۱۳۴۰ق) است.