دارکوب
دارکوب (woodpecker)
پرنده‌ای از خانوادۀ دارکوب[۱]، راستۀ دارکوب‌شکلان[۲]. دارکوب‌ها برای بالا رفتن از پوست درختان سازش یافته‌اند و حشرات را از شکاف درختان بیرون می‌آورند و می‌خورند. پاهای این جانور بسیار کوتاه، و معمولاً قوی است. ناخن‌ها پهن‌اند و قلاب‌دارند و انگشتان به‌صورت جفتی قرار گرفته‌اند: دو انگشت در جلو، و دو انگشت در عقب. پرهای دم به یک نقطه ختم شده‌اند و به طرزی نامعمول سخت‌اند. دارکوب‌ها دارای زبانی طویل و قابل اتساع‌اند که عضلات آن پرنده را قادر می‌سازد زبان را به جلو پرتاب، و سریعاً آن را جمع کند. حدود ۲۰۰ گونه دارکوب در جهان شناسایی شده است. دارکوب سبز اروپایی[۳] Picus viridis سبز رنگ است. تاج این جانور قرمز، و دمگاهش زرد است. طول این دارکوب به اندازه جی‌جاق است. دارکوب‌های خال‌دار[۴] بزرگ و کوچک Dendrocopos major و Dendrocopos minor گونه‌هایی بریتانیایی‌اند و پرهایی سیاه، قرمز و سفید دارند. دارکوب راه‌راه Jynx torquilla نمونه‌ای نسبتاً غیرمعمول است. بزرگ‌ترین گونۀ دارکوب‌ها، دارکوب امپریال[۵] مکزیک Campephilus imperialis است. این‌گونه بسیار نادر است و ممکن است تاکنون منقرض شده باشد. در ایران، مجموعاً دَه گونه دارکوب یافت می‌شود. دارکوب راه‌راه، دارکوب سبز اروپایی، دارکوب خال‌دار بزرگ، و دارکوب کوچک از آن جمله‌اند. منقار دارکوب به‌علت حفاری تنۀ درختان فرسایش می‌یابد، اما تجدید می‌شود. دارکوب با زبان دراز، و چسبناک خود که در انتها مخروطی می‌شود، کرم و حشرات را از لابه‌لای تنۀ درختان خارج و بدین ترتیب به تداوم زندگی درخت کمک می‌کند.