راستفریان

راسْتَفَریان (Rastafarians)

پیروان آیینی پدیدآمده در جزایر هند غربی، بر پایۀ آرای مارکوس گاروی. او از سیاه‌پوستان خواست که به افریقا برگردند و کشوری از آن خود تأسیس کنند. در ۱۹۳۰ که هایله سلاسی امپراتور اتیوپی شد، آن را به حقیقت پیوستنِ پیشگویی گاروی تلقی کردند و گروهی از راستفری‌ها او را تجسدی از خداوند و جمعی دیگر پیامبر خدا شناختند. استعمال گانجا (ماری جوانا) از مراسم آیینی آنان است. نیایشگاه خاصی ندارند و جمعیت آن‌ها در سال ۲۰۰۰ نزدیک به ۷۰۰هزار تن برآورد شده است. راستفریان خود را همان قوم برگزیدۀ عهد عتیق یعنی بنی‌اسرائیل، اتیوپی را ارض موعود، و کشورهای بیرون از افریقا را تبعیدگاه بابِل می‌دانند. بسیاری از راستفریان موی خود را چون در تورات منع شده کوتاه نمی‌کنند؛ آن را در رشته‌های بلند مجعد نگه می‌دارند و کلاه پشمی به رنگ‌های خاص راستفریان، قرمز و سبز و طلایی، بر سر می‌گذارند. دستورات غذایی آن‌ها سخت است مثلاً اجازۀ خوردن گوشت خوک، صدف، نمک، شیر، و قهوه را ندارند و غذای طبیعی را «ای‌تال» می‌نامند. داروها را از علف‌های طبیعی می‌سازند. جلسات مرتب دعا و گفت‌وگو و جشن دارند و هرچندگاه یک‌بار همایش بزرگی با عنوان «نیابینگی» برگزار می‌کنند. راستفریان زبان خاصی هم دارند و برای تأکید بر وحدتشان به‌جای «ما» از «من و من» استفاده می‌کنند.

 

---